Dzięki owocnej spółce autorskiej ze swą córką Kry­styną wydał te opowieści drukiem  i możemy bez przeszkód poznać pyszną galerię owych osobników „z fiołkiem”, zaludniających gęsto życie artysty.Nie ma co ukrywać, Antoni Uniechowski naobijał się po warszawskim światku, przenikał niepostrzeże­nie ze środowiska cyganerii do warstwy ludowej, przechodził gładko z salonów arystokracji do knajp przedmieścia. Opisuje swój udział w imieninach przy­jaciela młodości: „To było pierwsze w moim życiu pi­jaństwo, kamień węgielny pod kolorowym gmachem alkoholowych poczynań”. Innym razem wyznaje: „Ni­gdy nie czułem wstrętu do alkoholu”. Z wdziękiem niezrównanym wspomina własne przypadki, tak ści­śle splecione z losami kraju.